İlk hamileliğime kıyasla daha yorucu, daha koşturmalı, daha hızlı geçen ikinci hamileliğimi biraz olsun yavaşlatabilmek, hem kendim hem bebeğim için rahatlamak adına bizzat uyguladığım birkaç basit öneriyi sizlerle de paylaşmak istedim.

ZAMAN YÖNETİMİ

Evde ufak bir çocuğun daha olması ve ilk hamileliğimdeki gibi haftaları saymıyor olmam ikinci hamileliğin biraz daha hızlı geçmesini sağlıyor. Her hafta hangi sebze boyutunda olduğunu öğrenmek için can attığım ilk hamileliğimden (kabul edin, sizin de en sevdiğiniz şey buydu!) bambaşka bir tecrübe yaşıyorum diyebilirim. Zamanın bu kadar hızlı geçmesi her ne kadar hoşuma gidiyor olsa da, bir yandan yavaşlamasını, biraz daha keyfini çıkaracak vaktimin olmasını diliyorum aslında... Haftaları saymayı bırakmış olmak elbette güzel ve rahatlatıcı, ama bu süreçte hayatımın ikinci kez tamamen değişeceğini de ara ara kendime hatırlatmayı ihmal etmiyorum. Vaktim varken, bebek gelmeden halletmem gerekenleri düzene sokmaya, bu karışıklıkta atlamamam gereken işleri son dakikaya bırakmamaya çalışıyorum. İlk hamileliğimde tüm bebek alışverişini ve bebek odası hazırlığını doğuma çok yakınken tamamlamıştım. Bu sefer zamanı daha iyi kullanıp ne zaman neyi yapmam gerektiğine dair plan yapıp not alıyorum ve kendimi ona göre kendimi organize ediyorum.

İKİ ÇOCUKLU ANNELERLE SOHBET

En başa dönmek, hele ki ilk çocuğunuz benimki gibi 3 yaş üstüyse biraz ürkütücü gelebiliyor. Tam ilk çocuğun bakımı ciddi ölçüde rahatladığı dönemde yeni bir bebek sahibi olmak işleri hem biraz olsun kolaylaştırıyor, hem de başa dönecek olma hissi hafif bir korku ve çarpıntıya sebep oluyor. Bu endişeyi hissettiğim zaman genelde derin bir nefes alıp artık ilk kızım Lalin'in doğduğu zamana göre çok daha tecrübeli olduğumu kendime hatırlatıp daha kolay geçeceğine odaklanıyorum. Bazen acaba bunları hisseden sırf ben miyim diye düşünsem de her ikinci çocuğunu bekleyen annenin benzer duygulara kapıldığını kendime hatırlatmak, hissettiklerimi içime atmadan ve o an yüzleşmek ve kendimi rahatlatmak bana çok iyi geliyor. Özellikle, iki çocuklu arkadaşlarımla arayarak kısa bir sohbet etmek bazen tam da ihtiyacım olan şey oluyor ve hemen hafifliyorum.

Hem zaten 'ikinci çocuklar çok daha kolay büyüyorlar', değil mi?!

HAMİLE OLDUĞUMU KENDİME HATIRLATIYORUM

Evde bir çocuğu daha olan ve yoğun tempolu bir işe sahip olan, ikinci bebeğine hamile her anne adayı sanırım aynı yoldan geçiyor. Sabah okul ve iş karmaşasıyla başlayan gün, iş dönüşü hızını arttırıyor, Lalin uyuduktan takribi yarım saat sonra da koltukta kendimden geçmiş şekilde uykuya dalıyorum. Tanıdık değil mi? Siz de benim gibi ilk hamileliğinizde yaptığınız yürüyüşleri özlüyor, eve gelip yumuşacık kıyafetlerle kitap okuyup çayınızı yudumladığınız günleri arıyorsanız haklısınız. Ben 32. haftadayım ve hala istediğim düzende yürüyüş yapmaya başlamadım, ayrıca işten eve geldiğimde de ayağımı uzatıp çay içebilecek vaktim hiç olmadı. Bu durumu biraz olsun değiştirmek adına hamileliğimin son haftalarında daha fazla destek almaya başlamak, eşimden yardım isteyerek kendime küçük zamanlar ayırmak hamileliğimin sonuna kadar yapmayı hedeflediğim şeylerin başında. Mesela bu hafta sonu eşimle kızım baş başa vakit geçirirken bir yürüyüş yapıp ardından uzun uzun bir banyo yapmayı planlıyorum.

GÜNCEL KALMAK

Her şeyi unuttuğunuzu mu düşünüyorsunuz? Ben de! Sanki ilk hamileliğim ve kızımın bebeklik dönemi bir hayal gibi. Sahi kaç dakika emziriyordum? Pompa nasıl yapılıyordu? Peki ya kundak? Ne zaman gece uykuları düzelmişti? Aklıma gelen soruların çoğunun cevabını hatırlamıyorum. Ayrıca ilk kızımı doğuralı sadece dört sene önce olmasına rağmen kendimi yeni doğurduğum bir arkadaşımın yanındayken kimi zaman yaşlı bir anneanne gibi hissediyorum. Bunun sebebiyse, arkadaşlarımın uyguladığı şeyleri görünce “Aaa bizim zamanımız da böyle değildi” veya “bizim zamanımızda bu yoktu!” gibi komik cümleler kurarken buluyorum kendimi. Tıp dünyası değişiyor, bebek bakımı konusundaki trendlerse buna göre farklılıklara uğruyor, yeni bir sürü uygulama ve ürün çıkıyor. Eski tecrübelerim ışığında yeni neler olduğunu araştırmak, yeni çıkan makaleler ve kitapları okuyarak kendimi biraz güncellemek çok iyi geliyor.

İkinci bebeğini doğuran arkadaşlarım bebek bakımı ile ilgili unuttuğumu zannettiğim bilgileri bebek doğar doğmaz içgüdüsel olarak hatırlayacağımı söylüyor.

Kendime hatırlattığım en önemli şey ise her bebeğin farklı olduğu, dolayısıyla hatırlamıyor olsam bile, biliyorum ki Selin apayrı bir bebek olacak ve kendi yolumuzu bulacağız.

BÜYÜK ÇOCUĞUN BAKIMINI PAYLAŞMAK

Kızım Lalin dört yaşına girmek üzere ve okuldan geldikten sonra yatana kadar olan vakitte benimle çok daha fazla şey paylaşmak istiyor. Özellikle hamileliğin son aylarında, koca bir göbekle çocukların hızlarına ve taleplerine yetişmek zor olabiliyor. Bu sebeple Lalin ile boyama, puzzle yapma, kitap okuma gibi daha sakin aktiviteleri ben yapıyorum; top oynamak, saklambaç oynamak veya koşturmalı daha aktif tüm oyunları babası veya ablasıyla oynuyor. Ayrıca, anneanne ve babaannelerden yardım istemek de çok yardımcı oluyor. Lalin anneannesinde kalmayı çok seviyor ve son zamanlarda iki haftada bir düzenli olarak anneannesine yatıya gitmeye başladı. Anneannesinde kalacağı günleri heyecanla bekliyor ve oradayken harika zaman geçiriyor. Böylelikle benim de kendime ayıracağım ve dinlenebileceğim bir gün olabiliyor.